KATWIJK. Het chr. mannenkoor Jubilate bestaat 65 jaar. Voor menigeen was dat de leeftijd om het kalmer aan te gaan doen, maar dit grootste mannenkoor van ons land bruist van energie. Van de ruim 200 leden doen er 170 aan de uitvoeringen mee. Zoals op donderdag j.l. bij het jubileumconcert in het Concertgebouw. Voor een goed gevulde grote zaal (een heel regiment bussen had een deel van de Katwijkse bevolking naar Amsterdam overgebracht)  zette het koor een programma neer dat klonk als een klok.

Heel wat koorleden hebben trouwens inderdaad pensioen – te begrijpen als je let op de tijdsinvestering die het deelnemen aan repetities en optredens vergt – toch blijft men steeds ook jongeren trekken. Het geheim zit in het repertoire. Vanouds stond het geestelijk lied centraal. Gaandeweg is dat verbreed naar liederen bij de natuur en folklore, ook in het lichtere genre. Evergreens staan hoog genoteerd. En wil men mensen vol overgave laten zingen, dan moet men het niet teveel in het onbekende en bizarre zoeken. Het liefst in een heldere strofische opbouw, daarnaast ook in meer uitgesponnen zangstukken. De Jubilate-mannen zingen liederen die hun hart raken. Dat spat er zomaar vanaf.

Het thema van dit concert was Sailing Home. Dan is er een ruime keus: veel songs gaan over varen en over de zee. Menig koorlid heeft ook gewerkt in de visserij! In dat “home” zat een verwijzing naar de bestemming die onze levensreis heeft. Dat kwam aan de orde in het voorprogramma. De Intrada over Psalm 150 was een compositie van dirigent Aldert Fuldner, die ook van het gedicht “Voetstappen in het zand” een muzikale verklanking tot stand bracht. Trouwens, het programma telde nog 15 bewerkingen van zijn hand, waarmee hij inhoudelijk een flinke bijdrage leverde voor dit concert. Allemaal degelijk en goed zingbaar werk. Pianist Arthur Postma kon zijn gaven ten toon spreiden in Händels Water Music, met een geestig tussendeel. Zijn kunstige omspeling van het orkest wekte bewondering en als hij ook verderop de avond jazzy begint te improviseren, weet hij in de massieve zang een swingend element te brengen. Speciale gast was de jeugdige sopraan Sanne Mallant. Zij bleek een krachtige en toch warme stem te hebben met grote omvang. Na een solo “My ship” bracht zij in boeiend samenspel met koor en orkest enkele negro spirituals ten gehore zoals “Rock my soul” en “Roll, Jordan, roll”.  Het Holland Symfonie Orkest kwam aan bod met “Le Cygne” van Saint-Saëns, waarin de prachtige cellopartij opviel. Een moderne Jamaicaanse spiritual “By the Rivers of Babylon” ging er goed in. Echt knap was het slotstuk voor de pauze: “When the Saints go marching in”, op een zeer afwisselende manier op muziek gezet voor koor, orkest en sopraan. Dit lied vereist, na de gedragen inleiding, vaart. Hoe doe je dat met 170 man op de planken? Jubilate liet horen hoe je ook met een groot koor uitstekend op elkaar ingespeeld kunt zijn!

Na de pauze waren de mannen in witte in plaats van stemmig zwarte colberts gestoken. Wat optisch het koor nog groter doet lijken dan het al is. In een geliefd gondellied van Johann Strauss was het even moeilijk om alles gelijk te krijgen (dat heb je met die wiebelende gondels) maar bij een duet uit de “Parelvissers” van Bizet ging dat weer veel beter. Sopraan Sanne mocht uitblinken in Solveig’s Song van Grieg maar was iets te scheutig met haar tremolo’s. De dirigent, die het koor uitstekend in de hand had om een plotselinge hoge toon te treffen zonder daarnaartoe te “glijden” moest ook nog wat strenger geweest zijn op de tuimelingen omlaag in de melodie van “Bridge over troubled water”. Ontroerend klonk “Dear Father” van Neil Diamond. Het lied “My way” bewerkte Aldert Fuldner speciaal voor zijn vriend Jaap Houwaard, de betreurde penningmeester van Jubilate, die dit aan hem gewijde concert net niet meer mee mocht maken. “By the river”, een prachtig lied van Maury Yeston met een virtuoze pianopartij, had een wat zwartgallige inhoud, in tegenstelling tot het daarop volgende “I am sailing”. Een Caribisch ritme maakte “Under the Sea”, een lied over een zeemeermin, zeer aantrekkelijk. In ”By the beautiful Sea” werd de sfeer van de Eerste Wereldoorlog opgeroepen. Met een knipoog naar het plaatselijk chauvinisme werd tot slot, na een langdurige staande ovatie nog het Katwijks Volkslied ten gehore gebracht.

Recensent R.H.M. de Jonge